sf 3*8 นิทานก่อนนอน เจ้าหญิงนิทรา

เนื้อเรื่อง

 นิทานก่อนนอน เจ้าหญิงนิทรา

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเมืองแห่งหนึ่ง มีพระราชานามว่า โตโน่ผู้ทรงธรรมปกครองอยู่ และมีราชินีที่แสนงดงามนามว่าเกรซ พระราชินีได้มีพระประสูติกาลพระธิดาองค์หนึ่ง พระราชาแสนดีใจ จัดงานรับขวัญเดือนพระธิดาองค์น้อยและได้เชิญเหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายเพื่อให้มาอวยพรแด่พระธิดาของพระองค์

“ขอให้พระธิดามีสติปัญญาที่เฉียบแหลม” นางฟ้าเกตอวยพร

“ขอให้พระธิดา มีรูปโฉมงดงาม” นางฟ้าเก่งอวยพร

“และพระธิดาจะสิ้นพระชนม์ด้วยเครื่องปั่นฝ้าย เมื่ออายุ 18 พรรษา” แม่มดไอซ์  ที่ไม่มีใครเชิญมางาน กล่าวขึ้นด้วยโทสะ และจากไป สร้างความตื่นตระหนกแก่ผู้เข้าร่วมงานเป็นอย่างมาก

“ท่านพี่คะ เราจะทำยังไงกันดี” พระราชินีเกรซเอ่ยขึ้น น้ำตาคลอ

“นั่นนะสิ เราจะทำยังไงกันดี” พระราชาโตโน่คิดหนัก

“แต่เดี๋ยวก่อนทุกท่าน อย่าได้ตื่นตระหนกไป ข้าจะแก้ไขให้ภายใน 5 นาทีนี้” นางฟ้าเซนเอ่ยขื้น

“จริงหรือ ท่านจะแก้อย่างไร” พระราชาโตโน่เอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ

“เจ้าหญิงจะไม่สิ้นพระชนม์ เพียงแต่จะหลับไปเท่านั้น แต่จะตื่นขึ้นมาด้วยจุมพิตจากความรักจากชายหนุ่มที่เป็นเนื้อคู่ของพระองค์”

หลังจากที่นางฟ้าเซนให้พรเพื่อแก้ไขความรุนแรงแล้ว พระราชาโตโน่ก็สั่งเผาเครื่องปั่นฝ้ายทั้งหมดในเมือง และส่งเจ้าหญิงน้อยให้กับสามนางฟ้าให้ดูแล

นางฟ้าทั้งสามพาองค์หญิงน้อยไปอยู่กระท่อมกลางป่า เพื่อไม่ให้แม่มดไอซ์หาเจอ

18 ปีผ่านไป เจ้าหญิงองค์น้อยเติบโตเป็นหญิงสาวผิวสีน้ำผึ้ง (เพราะใช้ชีวิตกลางแดด) มีน้ำเสียงที่ไพเราะ อ่อนหวาน มีจิตใจเมตตา วันหนึ่ง เจ้าหญิงน้อยไปเก็บผลไม้ในป่า เธอก็พบกับชายหนุ่มรูปงาม

“สาวงามเอ๋ย เจ้ามีชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร” ชายหนุ่มผิวขาว เอ่ยถาม

“น้องกันไม่บอกหรอก เธอต้องบอกก่อน”

“เราชื่อ ริท”

ด้วยความที่เจ้าหญิงน้อยเป็นคนขี้อาย เธอจึงวิ่งหนีกลับบ้านไป

ทั้งสองก็ออกมาพบกันทุกวันๆ จนกระทั่งเกิดเป็นความรัก

นางฟ้าทั้งสามสังเกตเห็นว่าเจ้าหญิงน้อยออกจากบ้านทุกวันๆ จึงสงสัย และเอ่ยถามขึ้น

“น้องกัน หนูไปไหนมาทุกวันลูก” นางฟ้าเกตถาม

“ไปในป่าค่ะ” เจ้าหญิงกันตอบยิ้มๆ

“รู้แล้วว่าไปในป่า หนูไปพบใครมาจ๊ะ” นางฟ้าเก่งถาม

“หนูพบ ผู้ชายคนหนึ่งค่ะคุณป้า เขาหล่อมาก น่ารัก ขาว หนูรักเขาค่ะคุณป้า”

“กรี๊ดดดดดด ไม่ได้นะคะลูก หนูเป็นถึงเจ้าหญิง รักกับชายหนุ่มชาวป่าชาวดอยไม่ได้นะคะ” นางฟ้าเซนว่า

“ใช่ๆ เสาร์นี้วันเกิดครบ 18 ปี ของหนู หนูต้องเข้าวัง พระราชาและพระราชินีคงดีใจที่จะได้เจอหนู”

เจ้าหญิงกันยังคงมึนๆ กับตำแหน่งเข้าหญิงของตนเอง แต่วันเสาร์สาวน้อยก็ต้องเข้าวัง เพื่อไปงานฉลองวันเกิดของตนเอง

“โอ ลูกพ่อ พ่อไม่น่าให้เจ้าไปอยู่ป่านานๆเลย” พระราชาโตโน่กอดลูกแล้วร้องไห้

“โถลูกแม่ แม่คิดถึงหนูจังลูก” พระราชินีเกรซเอ่ยขึ้น

เจ้าหญิงกันกอดตอบทั้งสอง และขอตัวไปเดินเล่นก่อนงานเลี้ยงกลางคืนจะเริ่มขึ้น เจ้าหญิงเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนถึงหอคอย ประตูหอคอยล็อค แต่เจ้าหญิงน้อยก็สะเดาะเข้าไป (นี่ไปอยู่กับนางฟ้าหรือชุมโจรเนี่ย)

เจ้าหญิงเดินไปเรื่อยๆ จนถึงห้องหนึ่ง และพบกับหญิงชรากำลังปั่นฝ้าย

“คุณยายคะ ทำอะไรอยู่คะ” เจ้าหญิงกันถาม

“ยายปั่นฝ้ายอยู่ลูก” แม่มดไอซ์ในคราบหญิงชราตอบ

“ปั่นฝ้ายทำไมคะ” เจ้าหญิงกันถาม

“เอาฝ้ายไปทำเป็นด้าย ใช้เย็บเสื้อผ้าไงลูก” หญิงชราตอบ

“หนูดูใกล้ๆได้มั้ยคะ” เจ้าหญิงกันถาม

“มาสิ จะลองแตะดูก็ได้นะ” หญิงชราว่า

เจ้าหญิงกันเข้าใกล้เครื่องปั่นฝ้าย แต่ไม่ยอมแตะ และเอ่ยขึ้นว่า

“น้องกันไม่แตะหรอก คนแปลกหน้า แถมหน้าแปลกอย่างยายเนี่ย จะหลอกอะไรกันรึเปล่าก็ไม่รู้” แล้วเจ้าหญิงก็หันหลังจะกลับวัง แต่ก็หันกลับมาอีกทีทำให้แม่มดมีความหวัง

“เออยาย น้องกันจะกลับยังไง หลงอ่ะ ”

ด้วยความโมโหของแม่มดที่เจ้าหญิงไม่ยอมแตะเครื่องปั่นฝ้าย แม่มดไอซ์จึงเอาเครื่องปั่นฝ้ายทุ่มใส่เจ้าหญิง เมื่อเจ้าหญิงโดนเครื่องปั่นฝ้าย เธอก็สลบไป และหลับใหลไปในที่สุด  และคนทั้งเมืองก็หลับใหลตามไป

กล่าวฝ่ายหนุ่มน้อยนามว่าริท ซึ่งแท้จริงแล้วเขาเป็นเจ้าชายปลอมตัวมา เมื่อนางอันเป็นที่รักหายไป เขาก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เที่ยวตามหานางไปทั่วทุกแห่ง จนถึงเมืองข้างๆเมืองเจ้าหญิงกัน  และได้ยินข่าวว่า มีเจ้าหญิงหลับใหล ต้องการชายหนุ่มที่เป็นเนื้อคู่มาจุมพิต เขาจึงเดินทางไปที่เมืองของเจ้าหญิง และพบว่าผู้คนในเมืองต่างก็ตกอยู่ในห้วงนิทรา

และเมื่อเดินทางมาถึงปราสาท เขาก็ต้องกำจัดเถาวัลย์และหนามที่ขึ้นอยู่ทั่วไป จนกระทั่งไปถึงหอคอย และก็ได้พบกับหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา เจ้าชายริทจุมพิตให้เจ้าหญิงกัน ตื่นจากการหลับใหล

เมื่อเจ้าหญิงฟื้น ทุกชีวิตในเมืองก็ตื่นตาม พระราชาดีใจมากที่เจ้าชายริททำให้เจ้าหญิงกันฟื้นขึ้นมาได้ พระราชาจึงจัดงานเสกสมรสให้แก่ทั้งสอง แล้วทั้งสองก็ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป

ให้มันจบแบบปกติบ้าง จะดีมั้ย

แถม

ชายหนุ่มผิวเข้มในชุดเจ้าหญิงนั่งหน้าบูดอยู่ในห้องแต่งตัว มีสาวน้อยใส่แว่นนั่งอยู่ข้างๆ

“กัน เป็นอะไร งอนอะไรพี่อีกเนี่ย”

หนุ่มน้อยไม่ตอบ หันมาค้อน

“หรือโกรธที่รอบนี้เป็นเจ้าหญิง ก็แกจับฉลากได้บทนี้เองนะ”

หนุ่มร่างเล็กอีกคนเดินเข้ามา ถอดเสื้อคลุมพาดแขน สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ

“พี่แตง กันมันเป็นอะไรอีกเนี่ย”

“ไม่รู้ดิริท จัดการมันที พี่ไปละ”

“กัน คราวก่อนริทเป็นกบนะ คราวนี้กันจับได้เจ้าหญิงกันก็ต้องเล่นดิ งอนอะไรพี่เขาเนี่ย”

“กันไม่ได้งอนเรื่องนั้น” กันยอมหันมามอง เห็นเนื้อขาวๆของหนุ่มน้อย ใต้เสื้อสีขาวที่เปียกเหงื่อ

“งั้นสงสัยจะร้อน ริทเช็ดเหงื่อให้นะ” หนุ่มน้อยเช็ดเหงื่อให้หนุ่มผิวเข้ม แล้วทำท่าจะผละออก

แต่ไม่ทันหนุ่มอีกคนที่คว้าเอวไว้

“ไหนๆเหงื่อริทก็ออกแล้ว เหงื่อกันก็ออกแล้ว ทำอะไรเรียกเหงื่ออีกซักหน่อย แล้วค่อยไปอาบน้ำกัน”

“เฮ้ย กัน เดี๋ยว” แต่ริทก็ร้องได้แค่นั้น เพราะโดนปิดปากไปเรียบร้อย มือซนๆก็ล้วงเข้าไปในเสื้อ

สาวน้อยใส่แว่นที่แอบฟังอยู่หน้าห้องร้องอ๋อขึ้นในใจ รู้ละ ว่าไอ้เสือมันงอนอะไร